Święty Mikołaj Cudotwórca urodził się około 280 r. w Azji Mniejszej, w mieście Patrach.  Już jako małe dziecko odznaczał się wyjątkowymi cechami. Stronił od dziecięcych zabaw. Skłaniał się do czynów cnotliwych i pobożnych. Ukochał świątynie Bożą, w której uczestniczył na wszystkich nabożeństwach. Zgłębiał tajniki Pisma Świętego. Bardzo szybko te cechy dostrzegł jego wuj biskup, który wyświęcił go na prezbitra. Młody kapłan jeszcze gorliwiej zaczął służyć Bogu i ludziom. Starał się każdemu pomóc, pocieszyć, a po śmierci rodziców, cały majątek rozdał ubogim i potrzebującym.

Z Bożej opatrzności został oddelegowany do miasta Myry, gdzie został wybrany na biskupa. Ta zaszczytna godność nie zmieniła Świętego. Drzwi Jego domu, były otwarte dla wszystkich. Sam żył bardzo skromnie, spożywał tylko postne posiłki, mało odpoczywał a z całą energią i zaangażowaniem służył innym. Za gorliwość w wierze i wielką miłość do bliźniego, został obdarowany nadprzyrodzonymi zdolnościami. Posiadł dar Boży czynienia cudów. Uzdrawiał ludzi chorych. Stąd też przydomek – Cudotwórca.

Święty Mikołaj  wiele ucierpiał z powodu prześladowań chrześcijan, a za panowania cesarza Dioklecjana został nawet wtrącony do więzienia. Uczestniczył też w obradach I Soboru Powszechnego ( Nicea 325 r.) dzielnie broniąc ortodoksyjnej wiary.

Święty zmarł w głębokiej starości. Jego nieulegające rozkładowi ciało zaczęło wydzielać leczniczą mirrę. W 1087 r. zostało przeniesione do włoskiego miasta Bari, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego.

Do Świętego Mikołaja modlimy się głównie podczas podróży lądowych i morskich. Święty jest uważany za patrona uczonych i piekarzy. Imię Mikołaj pochodzi z języka greckiego i oznacza – zwyciężający lud. Pamięć Świętego Mikołaja Cudotwórcy cerkiew prawosławna czci 19 grudnia, a przeniesienie Jego relikwii 22 maja.